Dziesięć miesięcy walki o przetrwanie

W zimie wszelki rozwój w tajdze zastyga. Wraz z jej postępem, zwierzęta mierzą się z wielkim chłodem. Zimą aktywne pozostają tylko niektóre gatunki ssaków i ptaków. Z powodu położenia na wysokich szerokościach północnych , przez większą część roku panuje tu ostra i mroźna zima. W Ameryce Północnej te zimne tereny obejmują większą część śródlądowej Kanady , Alaskę i niewielki obszar północnej części Stanów Zjednoczonych . Tajga Eurazji to przede wszystkim znaczna część Rosji z dużym odsetkiem powierzchni Syberii , większą część Półwyspu Skandynawskiego oraz obszary przybrzeżnej Irlandii
Tajga to biom, w którym zaraz po tundrze, odnotowuje się najniższe średnie temperatury roczne . Wahają się one od +5 do – 5°C. Te ekstremalne temperatury prowadzą do powstawania wiecznej zmarzliny , która uniemożliwia głębokie zakorzenianie się drzew. Rekordowe minusowe temperatury najczęściej odnotowywano w północno- wschodniej rosyjskiej tajdze.
Przez zdecydowaną większość roku ziemię tajgi pokrywa śnieg, którego opady są częste i obfite przez około 9- 10 miesięcy. Dzięki temu klimatowi, ogromną część obszarów tajgi pozostaje słabo zaludniona. Ekstremalne warunki pogodowe nie sprzyjają osadnictwu i gospodarce rolnej.

Aktywność zwierząt w tajdze w okresie zimowym

Tajga zimą stwarza trudne do przetrwania warunki dla wielu gatunków zwierząt, zarówno drapieżnych, jak i roślinożernych. Pomiędzy mięsożercami wytwarza się ostra rywalizacja w walce o pożywienie. Wiele z gatunków zwierząt na okres zimy zmienia futro , przystosowując się tym samym do przetrwania niskich temperatur. Miesiące zimowe w tajdze stwarzają o wiele bardziej ekstremalne warunki do przeżycia dla zwierząt roślinożernych, które zmuszone są do poszukiwania pokarmu w pokrytej śniegiem ściółce leśnej.
Do aktywnych zwierząt w okresie zimowym należy m.in. tygrys syberyjski , który jako jedyny z przedstawicieli rodziny kotowatych posiada grubą warstwę tłuszczu pod skórą brzucha i pachwin, chroniącą go przed mrozem. Pomimo zamarzania rzek i trudnych warunków połowu ryb, aktywne przez cały rok pozostają również bieliki amerykańskie , które potrafią zdobyć pożywienie nawet przez grubą warstwę tafli lodu. Wiele z gatunków zamieszkujących te tereny zapada jednak w sen zimowy, trwający od listopada do końca lutego. W ten sposób zdołają one przetrwać niekorzystne warunki klimatyczne tajgi.